De toonhoogte: Een fictief geheim genootschap genaamd The Pentaverate heeft stilletjes invloed gehad op de wereldgebeurtenissen voor de verbetering van de mensheid sinds ze ontdekten dat vlooien op ratten de Zwarte Pest veroorzaakten. Zoals de alwetende verteller Jeremy Irons beschrijft, is het Pentaveraat aardig (in tegenstelling tot andere geheime organisaties) en wordt het geleid door vijf geleerde mannen: de hooggeplaatste Britse functionaris Lord Lordington, de Australische mediabaron Bruce Baldwin, de Russische ex-oligarch Mishu Ivanov, de echte rockmanager Shep Gordon en computerprogrammeur Jason Eccleston (allemaal uitgevoerd doorMike Myers).
Na Ecclestons vroegtijdige dood probeert het Pentaverate kernfysicus Dr. Hobart Clark (Keegan-Michael Key) en casinomagnaat Skip Cho (Ken Jeong), maar hun opname van deze figuren in hun groep veroorzaakt meer chaos dan verwacht.
Ondertussen wordt de bejaarde Canadese journalist Ken Scarborough (ook Myers) gedwongen met pensioen te gaan na een reeks mislukte nieuwsberichten. Om zijn baan bij CACA News te behouden, ziet Scarborough een kans om het Pentaverate te ontmaskeren, door de dappere cameravrouw Reilly Clayton (Lydia West) en de samenzweringsgek Anthony Lansdowne (ook Myers) te rekruteren om hem te helpen zijn missie te navigeren.
Terwijl Scarborough probeert te infiltreren in het Pentaveraat, ontdekt hij een web van leugens en bedrog binnen de operatie dat nog meer vragen oproept over wie echt de meeste macht heeft over de informatie die we ontvangen.
Journalistiek is belangrijk, zo lijkt het: In het tijdperk van QAnon en post-Trump paranoia zijn complottheorieën zo genormaliseerd dat zelfs empirische waarheden nu als twijfelachtig worden beschouwd. De groeiende dreiging van desinformatie in een context plaatsen door een lens van absurditeit lijkt misschien een slimme, toegankelijke manier om het gevaar ervan te benadrukken.
Maar er bestaat ook een risico dat een kritiek op de kwestie wordt afgevlakt tot een voor de hand liggende, directe aanklacht tegen vooringenomenheid, waarbij het zeer uitvoerig besproken idee wordt gepredikt dat we zo gemakkelijk zijn misleid om elk stukje informatie als feitelijk te accepteren, ongeacht van de bron.
Netflix's het vijftal heeft tot doel het eerste te bereiken en laat zien hoe zelfs degenen met moreel goede bedoelingen nog steeds de waarheid kunnen bewapenen en verdraaien voor hun eigen belang. Helaas wordt dit laatste uiteindelijk versterkt door goedbedoelde maar oppervlakkige platitudes over de noodzaak van meer eerlijke journalistiek in het licht van clickbait-propaganda en extremistische berichten.
Het Pentaveraat (Netflix)
Als Mike Myers' eerste grote comedy-onderneming in 14 jaar, het vijftal is zeker de meest competente parodie die de Canadese entertainer sindsdien heeft gemaaktde Austin Powers trilogie, hoewel dat ongeveer net zo hoog is als de lat. De serie van zes afleveringen steekt de draak met de cultuur van complottheorieën met een middelmatig effect, waarbij de muffe, gedateerde politieke humor ongemakkelijk in evenwicht wordt gebracht met jeugdige toiletgrappen.
Als je van dat soort dwaasheid houdt met een sociaal bewust maar relatief saai randje, het vijftal zal een fatsoenlijke, vlotte afleiding blijken te zijn. Zo niet, dan is het waarschijnlijk het beste om deze gewoon uit te zitten.