Atlanta seizoen 3 is de beste soort televisie - iets echt unieks: recensie



Het met een Emmy bekroonde meesterwerk keert na vier jaar wachten terug op 24 maart.

Een nadeel van de moderne televisietijd is dat het nu niet ongebruikelijk is dat sommige shows meer dan een jaar nodig hebben om terug te keren met nieuwe afleveringen. In het geval van Atlanta , dat in 2018 zijn tweede seizoen debuteerde, was dat wachten langer dan de meeste, maar die vier jaar waren het echt waard. DeDonald Glover-gemaakte serie, die terugkeert voor seizoen 3, blijft even etherisch en schokkend en fascinerend als ooit, na de eerste twee afleveringen te hebben vertoond, is het een sensatie om te weten dat er nog acht komen om ons te engageren en ons in verwarring te brengen.



Dit zal een korte recensie zijn, want te veel onthullen over de eerste twee afleveringen van het seizoen voelt alsof het alle betrokkenen, inclusief het publiek, een slechte dienst zou bewijzen. Maar als de eerste twee seizoenen van Atlanta iets deed - verdorie, als de eerste paar minuten van de... Atlanta piloot deden alles - ze stelden vast dat dit een show is die op zo'n hoog niveau werkt dat het een zekere mate van vertrouwen heeft verdiend, hoe wild de curveball ook is.







De seizoenspremière, getiteld Three Slaps, voelt misschien als zo'n curveball voor degenen die graag Earn (Glover), Alfred (Bryan Tyree Henry), Darius (LaKeith Stanfield), and Van (Zazie Beetz) terug op onze schermen. De aflevering, geschreven door Stephen Glover en geregisseerd doorHiro Murai, vertraagt ​​onze hereniging met de cast van de show door in plaats daarvan een nieuw verhaal te vertellen dat draait om een ​​jonge man genaamd Laquarius (Christopher Farrar) - een verhaal dat, in waar Atlanta mode, begint op een plaats van satire voordat hij afdaalt naar een veel donkerdere plaats.





Gerelateerde video

Atlanta (FX)

Aflevering 2, Sinterklaas komt naar de stad, vangt de show op met de Europese tournee die Paper Boi en zijn jongens aan het einde van seizoen 2 begonnen, de tijd is verstreken, maar het Europa dat Earn en zijn vrienden hebben verkend voelt nog steeds als een vreemde en vreemde plek voor hen. Om te beginnen is racisme geen Amerikaanse uitvinding - sterker nog, het is ingebakken in de culturele tradities van plaatsen als Amsterdam. (Even Google Sinterklaas, als je een voorbeeld zoekt.)